Czuje się spełniony w roli pierwszego waltornisty Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, choć marzą mu się liczne koncerty solowe. Chciałby zostać w przyszłości nauczycielem, co umożliwiłoby mu przekazanie dalej swojej wiedzy na temat muzyki i instrumentu. Jak sam mówi wiele zawdzięcza Międzynarodowemu Konkursowi Muzycznemu im. Michała Spisaka, w którym zdobył III miejsce podczas jego drugiej edycji oraz I miejsce w edycji piątej.
Absolwent Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach w klasie prof. Wiesława Grochowskiego. Wcześniej uczęszczał do Zespołu Szkół Muzycznych im. M. J. Żebrowskiego w Częstochowie, kształcąc się pod kierunkiem mgr Maryli Limanowskiej. Był dwukrotnym stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Prezydenta Miasta Częstochowy. Obecnie jest pierwszym waltornistą Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, pełniąc jednocześnie funkcję prowadzącego sekcji. Jest członkiem kilku zespołów kameralnych, opartych na muzykach tej orkiestry. Był laureatem licznych nagród, uzyskanych na konkursach ogólnopolskich oraz międzynarodowych.
Jak wpłynął na twoje życie udział w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Michała Spisaka?
Krzysztof Tomczyk: Dwukrotny udział w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. M. Spisaka miał zauważalny wpływ na moją dalszą karierę oraz rozwój zawodowy. Po raz pierwszy, będąc jeszcze studentem I roku, brałem udział w II-ej edycji konkursu w roku 2008. Było to wówczas wielkie wyzwanie – sprostać wymogom repertuarowym trzech poszczególnych etapów. Doświadczenie zdobyte podczas przygotowań i występów w tamtym okresie, znacząco wpłynęło na moją świadomość instrumentalną oraz dojrzałość muzyczną. Miłą niespodzianką było dla mnie zakwalifikowanie się do finału konkursu i solowy występ z orkiestrą symfoniczną. W rezultacie zdobyłem III nagrodę, lecz możliwość konfrontacji swoich umiejętności z osobami starszymi i ukształtowanymi muzycznie, przyczyniła się do postawienia przed sobą celów w pracy nad doskonaleniem warsztatu gry na dalszy okres edukacji. Uczestnicząc w konkursie po raz drugi, w jego V-tej edycji w roku 2011 byłem już zdecydowanie bogatszy w wiedzę i doświadczenie, jak profesjonalnie przygotować się do tak trudnego konkursu, co zdecydowanie pomogło zdobyć I nagrodę.
W czym osobiście pomógł Ci Konkurs im. Michała Spisaka?
Krzysztof Tomczyk: Sukcesy odniesione w konkursie im. M. Spisaka z pewnością pozwoliły na zaistnienie w środowisku waltorniowym. W konsekwencji dostałem kilka propozycji występów solowych, a trud włożony w przygotowania, po dzień dzisiejszy procentuje w zawodzie waltornisty orkiestrowego.
Jak obecnie realizujesz się jako muzyk?
Krzysztof Tomczyk: Obecnie jestem pierwszym waltornistą Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, pełniąc jednocześnie funkcję prowadzącego sekcji. Często biorę również udział w projektach kameralnych organizowanych w naszej siedzibie, wchodząc w skład różnych zespołów instrumentalnych.
Twoje największe dotychczasowe osiągnięcia muzyczne?
Krzysztof Tomczyk: Do swoich najważniejszych osiągnięć z pewnością mogę zaliczyć występy z czołowymi polskimi orkiestrami. W 2012 r. miałem przyjemność wystąpić solo w towarzystwie Sinfonii Varsovii pod batutą Jerzego Maksymiuka. W tym samym roku w Filharmonii Łódzkiej ze znakomitymi waltornistami jak Radek Baborak, Markus Maskuniitty oraz Henryk Kowalewicz wykonaliśmy Konzertstück na 4 waltornie i orkiestrę F-dur op. 86 Roberta Schumanna. Ponadto w grudniu 2015 r. wystąpiłem jako solista podczas poranku symfonicznego NOSPRu.
O czym warto pamiętać, biorąc udział w tak dużym konkursie, jakim jest dąbrowski konkurs Spisaka? Czym osobiście urzekłeś Jury?
Krzysztof Tomczyk: Myślę, że oprócz przygotowania technicznego wszystkich utworów, bardzo istotne jest prawidłowe podejście mentalne. Aby móc swobodnie muzykować, pokazać swoje największe walory w grze na instrumencie trzeba przede wszystkim uwolnić się od myśli, że jest się ocenianym przez Jury. Należy czerpać przyjemność z wykonywania każdej, nawet najmniejszej frazy, a to udziela się słuchaczom. A czym ja osobiście urzekłem Jury? Tego nie wiem. Mogę tylko podejrzewać, że jednym z czynników mogła być dobrze układająca się współpraca z orkiestrą Filharmonii Zabrzańskiej podczas przesłuchań trzeciego etapu.
Co najtrudniejszego jest w grze na waltorni?
Krzysztof Tomczyk: Na prawidłową grę na waltorni składa się wiele czynników. Do najważniejszych możemy zaliczyć unikalny dźwięk, skuteczność, swobodę gry w poszczególnych rejestrach, prawidłową intonację. Myślę, że jedną z najtrudniejszych rzeczy jest zdolność kontroli nad wszystkimi aspektami. Waltornia to instrument, który nie wybacza nawet najmniejszego braku w którymkolwiek z tych elementów.
Jak zachęciłbyś młodych muzyków do wzięcia udziału w kolejnej edycji konkursu imienia Spisaka?
Krzysztof Tomczyk: Uważam, że oprócz wymiernych korzyści, jakimi są atrakcyjne nagrody pieniężne, sukces odniesiony w konkursie pociąga za sobą cały splot nieokreślonych wydarzeń, które pozytywnie wpływają na karierę oraz renomę instrumentalisty.
Jakie są twoje plany na przyszłość?
Krzysztof Tomczyk: Moją przyszłość wiążę przede wszystkim z pracą w Narodowej Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Realizuję się tam jako waltornista orkiestrowy, mając możliwość wykonywania partii najwybitniejszych dzieł muzyki symfonicznej. Oprócz tego nasza nowa siedziba daje sposobność do koncertowania jako kameralista. Chętnie podejmuję propozycje występów w charakterze solisty. W przyszłości z pewnością nadejdzie chwila, w której swoją wiedzę i doświadczenie będę chciał przekazywać innym w roli nauczyciela.
Osiągnięcia Krzysztofa Tomczyka:
2008 r. Laureat III nagrody w II Międzynarodowym Konkursie im. Michała Spisaka
2009 r. Laureat II nagrody w II Ogólnopolskim Konkursie Waltornistów
2010 r. Laureat I nagrody w II Ogólnopolskim Konkursie Instrumentów Dętych Blaszanych
2011 r. Laureat I nagrody w V Międzynarodowym Konkursie im. Michała Spisaka
2012 r. Laureat I nagrody w IX Ogólnopolskim Konkursie Zespołów Instrumentów Dętych w kategorii Kwintet Klasyczny.
